هرچه کردم بر خودم کردم و وجدان خودم
هرچه کردم به خودم کردم و وجدان ِخودم
پسر نـــوحـــم و قـــربـــانی طــوفان خودم
تک و تنهاتـــر از آنـــم که بـه دادم برسند
آنچــنانم که شدم دست به دامان خودم
موی تو ریــــخته بر شانه ی تو ٬ امّــا من
شانه ام ریخــته بر موی پریشان ِ خودم!
از بهشتی که تو گفتی خبری نیست که نیست
می روم ســـر بـــگــذارم بــه بیابان خودم
آسمان سرد و هوا سرد و زمین سردتر است
اخـــوانــم که رســیدم به زمستان خودم
تو گرفتار خودت هستی و آزادی هات
من گرفتار خودم هستم و زندان خودم
شب میلاد من ِ بی کس و کار است ولی
باید امشب بروم شام غریبان خودم...
یاسر قنبرلو
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
